Er is een zorgelijke ontwikkeling gaande. De financiering van de wijkverpleging gaat op de schop middels een systeem dat er vooral politiek goed uitziet. Maar als je je erin verdiept, het meest lijkt op het invullen van het formulier voor je belastingaangifte. Waarin dan niet je inkomen in een hokje verdwijnt maar mijn cliënten in een niet passend hokje gepropt worden. Die hokjes zijn de 16 zogenoemde cliëntprofielen. De mens, mijn mensen, worden onderscheiden als 16 verschillende type zorgbehoeftigen met een bijpassende zak geld. Wat de inhoud van die zak geld precies is mag elke zorgaanbieder met elke verzekeraar, elk jaar opnieuw over alle losse 16 profielen opnieuw gaan bevechten.

Dit nieuwe systeem is bijna copy paste het systeem dat zorgproducten claimde als de oplossing in 1994. Na de invoering van dit systeem heeft 50 procent van de wijkverpleegkundigen de zorg verlaten.

Er is namelijk behoefte aan controle en het bijzondere deze keer is dat de controle op waar het geld blijft volledig losgelaten wordt. Het gaat nu enkel nog om wat iemand mankeert en in welk hokje dat past en mocht dat hokje niet helemaal meer passen, moet dat hele papieren circus opnieuw ingevuld worden. Als je het complete formulier doorlopen hebt word je namelijk beloond met een zak geld en of je dat aan de zorg besteed of direct in je linkerborstzak stopt; daar kraait geen haan meer naar. We hadden namelijk een miljard over voor de wijkverpleging vorig jaar en dat geld moet toch ergens heen…

Praktisch gaat dit systeem er zo uitzien; verpleegkundigen worden geprikkeld vanuit de werkgevers om een zo hoog mogelijk profiel voor elkaar te krijgen en zo min mogelijk uren in te zetten. Het geld dat niet ingezet wordt maar wel uitgekeerd mag de zorgaanbieder houden met de bedoeling dat in te zetten voor innovatie. Die innovatie wordt vervolgens niet op gecontroleerd dus dat kan net zo goed een yoga retraite zijn in San Diego voor het voltallig bestuur.

In de regio’s waarin onderzocht werd of dit systeem werkt, bemerkten de zorgaanbieders die niet meededen aan de proef een zorgelijke ontwikkeling. De zorgintensieve cliënten, de ALS patiënten bijvoorbeeld -en het spijt mij enorm dat mensen met zo’n levens vernietigende diagnose zo weggezet worden- werden door de deelnemende partijen afgestoten naar de andere zorgaanbieders want te duur; daar draai je geen winst op.